اکسترنال فیکساتور چیست؟

اکسترنال فیکساتور به معنای فیکس کننده خارجی می باشد که در ارتوپدی امروزه به جهت ترمیم و شکستگی استخوان ها استفاده می شود. این وسیله باعث می شود که قطعات شکسته استخوان بیحرکت در جای خود نگه داشته شوند.

جنس اکسترنال فیکساتور

اکسترنال فیکساتور از قطعات متعددی تشکیل شده که پزشک ارتوپد در حین جراحی آنها را بهم متصل میکند. جنس عمده این قطعات از فولاد یا استیل ضد زنگ است. مهم ترین قسمت اکسترنال فیکساتور پیچ های آن هستند. اینها پیچ هایی با قطر و طول های متفاوت هستند که بر حسب استخوان شکسته شده، پزشک معالج اندازه مناسب آنرا انتخاب میکند. به این پیچ ها شنز اسکرو Schanz screw میگویند.

بیحرکت کردن شکستگی استخوان ها

بطور مثال در شکستگی های استخوان ساق از پیچ هایی به قطر پنج میلیمتر و طول حدود ۱۵ سانتیمتر استفاده میشود. از اکسترنال فیکساتور ها معمولا برای بیحرکت کردن شکستگی استخوان های بلند مانند ران، ساق یا بازو استفاده میشود. طرز کارگذاری این وسیله بدین ترتیب است که ابتدا در هر قطعه شکسته شده ۳-۲ عدد از این پیچ ها عمود بر محور طولی استخوان گذاشته میشود. حدود ۳-۱ سانتیمتر از این پیچ ها در داخل استخوان فرو رفته و بقیه آن در خارج استخوان و خارج بدن باقی میماند.

کلامپ

بطور مثال در یک شکستگی ساده استخوان درشت نی سه پیچ در قطعه بالایی و سه پیچ در قطعه پایینی گذاشته میشود. سپس انتهای بیرونی این پیچ ها به توسط گیره هایی که به آنها کلامپ Clamp میگویند به لوله یا لوله هایی به نام راد Rod متصل میشوند. راد ها و کلمپ ها همگی در خارج بدن قرار گرفته اند و نام فیکساتور خارجی از این خاصیت برگرفته شده است. با اتصال این سه جزء یعنی شنز اسکرو، کلمپ و راد ها سیستم کامل میشود. این اتصالات موجب میشوند پیچ ها قطعات شکسته شده را محکم در سر جایشان بیحرکت کنند.

تاریخچه اکسترنال فیکساتور

اولین دستگاه اکسترنال فیکساتور در سال ۱۸۵۳ میلادی در کشور آلمان طراحی و ساخته شده است که از سال ۱۹۵۰ تا سال ۱۹۸۰ دارای رشد و تنوع بسیار شده است و امروزه انواع پیشرفته این دستگاه به عنوان درمانی ایده آل برای شکستگیهای باز است.کوتاهی اندام از مراجعات رایج ارتوپدی بوده و در گذشته شایعترین علت آن ابتلای قبلی به فلج اطفال بوده است. در سال های اخیر با گسترش پوشش واکسیناسیون از تعداد مبتلایان به فلج اطفال کاسته شده و امروزه علل شایع کوتاهی اندام اختلالات مادرزادی ، ترومار عفونتهای استخوانی می باشد. در بسیاری از موارد کوتاهی اندام همراه با سایر اختلالات بد شکل کننده مانند انحرافات استخوانی و ناپایداریهای مفصلی می باشد که بسته به نوع درمان انتخابی می توان نوع درمان را انتخاب کرد.

انواع اکسترنال فیکساتور

انتخاب نوع درمان پس از تحلیل فاکتورهای مرفولوژی شکستگی ، مشخصات مکانیکی استخوان بخصوص وضعیت آسیب بافت نرم ( پوست، عضله، عصب و عروق ) و حال عمومی بیمار صورت می گیرد برای بلند کردن اندام کوتاه از سالیان پیش تکنیکهای مختلفی اعم از استفاده اکسترنال فیکساتور حلقوی ، یک طرفه و استفاده از ترکیبی از این وسایل روی هدایت کننده های داخلی کانال استخوان ارائه نشده است ، اما در حال حاضر از اکسترنال فیکساتور های واگنر، ارتوفیکس و یا روش الیزاروف در سطح فراگیر استفاده می شود.

روش درمان

هدف از درمانهای مدرن برگرداندن حداکثر قدرت فعالیت به عضو و محدود کردن عارضه اندام دچار شکستگی است و به دلیل درمان نامناسب این شکستگیها باعث ناتوانی شدید خواهد شد. در شکستگیهای درشت نی اگرچه روش درمان به سمت تکنیکهای میله های داخل کانال بدون Ream کردن به علت آسیب کمتر میکروکولاسیون استخوان در محل شکستگی میشود ولی در مقایسه با اکسترنال فیکساتور باعث آسیب کمتر به میکروکولاسیون استخوان می شود و از این نظر به تکنیکهای داخل کانال Ream مزیت دارد. با توجه به شیوع بالای شکستگیهای استخوان درشت نی اهمیت انتخاب روش مناسب در کاهش عوارض و سرعت جوش خوردن شکستگی ضروری است.

اکسترنال فیکساتور | اجزای اکسترنال فیکساتور | آذین طب سلامت